pear personal sphere

a personal memo

นุ่น เพื่อนรัก

เนื่องจาก เมื่อวันที่ 10 สิงหาคม พุทธสักราช 2549 นางสาววรางคณา(ไม่ทราบ
นามปากกา)ได้เดินขึ้นหอพัก และทันใดนั้น เธอก็เหลือบแลเห็นพินิจจ้องจิกเพ่งเล็งไปยังวัตถุ
สีขาวทรงสี่เหลี่ยมขนาดถนัดมือ มันดูมอมแมมพิกล แต่บนผิวหน้ากล่องนั้นปรากฎลายอักษรอยู่
พอได้ใจความว่ามีชื่อของเธออยู่ โอ้~~~เจ้ากล่องใบนี้มาจากที่ใดหนอ ใยเจ้ามานอนนิ่งแช่อิ่ม
อยู่ตรงนี้ วรางคณาครุ่นคิดอย่างรอบคอบก่อนที่จะตัดสินใจแง้มรอยต่อของกล่องเพื่อให้เห็นของ
ชั้นใน จากนั้น---------เธอก็ต้องผวาสุดขีดกรีดน้ำเสียงกลั่นสำเนียงเป็นเสียงกรี๊ดชวนให้
อุจจาระหูต้องกระสับกระส่าย เมื่อเธอพบมนุษย์แคระ 2 คนข้างในนั้น โอ้ว--เธอไม่นึกไม่ฝันว่า
มักรีผลที่เคยแว่วยินจะนอนดิ้นอยู่ตรงหน้าเธอเช่นนี้
เธอซาบซึ้งมาก
มนุษย์แคระทั้งสองยิ้มปรี่ให้เธอและเปล่งเสียงว่า "แฮป-ปี้-เบิร์ด-เดย์"
เธอปลาบปลื้มหัวใจ
ดังนั้น นางสาววรางคณาจึงอยากถ่ายทอดความรู้สึกยินดีและขอบคุณให้แก่หัวหน้ามนุษย์แคระมา
ณ โอกาสนี้

แพร รักเพื่อน.