pear personal sphere

พลอย

ไม่ขอพูดเชิง...วิเคราะห์ตัวหนังแล้วกัน มีคนที่ทำได้ดีหลายแล้วที่เราอยากจดไว้ได้จำในต่อไปคือ...อะไรบ้างที่ติดที่ตกค้างอย่าไม่อาจลบอยู่ในหัว...

ชอบมากกกกกมุมกล้อง...ส่วนของภาพที่เลือกถ่ายในหนังเรื่องนี้ ดูแล้วให้ความรู้สึกดูภาพถ่ายที่มีเสียงประกอบ..มีการเคลื่อนไหว(ของกล้อง)esp.ที่วิทย์กะพลอยนอนคุยกันบนเตียง แล้วกล้องfocusจากขาช่วงล่างของทั้งสองบนพื้นหลังผ้าปูเตียงสีเทาเข๊มเข้ม thenกล้องค่อยๆเลื่อนขึ้นๆจนถึงใบหน้า(แต่ไม่ได้closeupนะ) มัน.....ถูกใจว่ะ

อันนี้จะพูดว่าสวยดีมั้ยนะ...ทำนองนั้น แต่ปรบมือให้การเชื่อมชายกระโปรงของแม่บ้านกับชายผ้าม่านในห้องวิทย์ ภาพชายผ้าม่านที่มีแสงแลบมัน...เย้ายวนพิลึก!

แต่ละcharacterถูกpresentออกมาได้น่าสนใจ โดยเฉพาะวิทย์และแดง(ส่วนตัวคิดว่านะ)

ตอนดูบางวาบนึกขึ้นว่าหนังเรื่องนี้เป็นกระบอกเสียง/พูดแทนความรู้สึกของผกกป่าว เขาเอาประสบการณ์ส่วนตัวมาบิดตกแต่งจนกลายเป็นหนังเรื่องนี้ป่าว...

ชอบการสื่อมุมมองเกี่ยวกับความรักของเรื่องนี้มาก รักที่คิดว่าหมดอายุ...แต่พอหายหน้ากันไปก็รตระหนักว่ามันยังมีบางสิ่งที่timeless...

สุดท้าย ขอตะโกน...เซ็งวุ้ย คุณรู้มั้ยว่าการหั่นหนังบางส่วนออกไปมันส่งผลเปลี่ยนแปลงความเข้าใจบางประเด็นในหนังของคนดูไปอย่าง...คนละเรื่องกันเลย ในโรงไม่เห็นมีฉากที่พลอยจับมือวิทย์และบอก..แบบนี้หายเหงามั้ย..ไม่หาย แต่รู้สึกดี..

a copy of my mail to beloved sister.
up to now, i'm not sure how much she love me, or maybe she doesn't care about me,
...
anyway, it doesn't matter because i think i feel her feeling somehow...

กูซื้อเสื้อมาให้มึงสองตัว เป็นโปโลสีเทาตัวนึง แขนยาวสีขาวตัวนึง

เออ ไอน้ำมันผอมลงมั่งป่ะ กูกลัวอยู่เนี่ยว่าเสื้อที่ซื้อมามันจะใส่ไม่ได้

อยากกลับบ้านโว้ย!!!!!

ไม่ใช่ไรหรอก กูรำคาญกระเป๋า กูจะไม่มีที่เดินแล้วเนี่ย วันๆ จะทำไรทีก็ต้องmoveกระเป๋าไปมา วัยรุ่นเซ็ง!
แล้วกระเป๋าก็เสือกบังพัดลมอีก (สรุป กูไปจิ๊กพัดลมที่ไม่เห็นมีคนมาเอาหลายวันแระ ไม่รู้เจ้าของมันสลับเอาของเปิ้นไปป่ะ) กูโคตรหงุดหงิดเลย

เออ แล้วม้าแต่งหน้าบ่อยป่ะวันๆ กูเอาพวกeyeshadow กะกระเป๋าตังมาให้ เพราะซื้อเสื้อผ้ามาทีไรไม่เห็นถูกใจแกซักทีเลยไม่ซื้อแระรอบนี้

เออ กูไม่ให้ตุ๊กตามึงแระ มันน่ารักดี อยากเก็บไว้เอง 55 แต่.....กูเก็บไว้ก็ไม่ได้เอามาทำไรอยู่ดี เลยไม่รู้จะทำไงกะตุ๊กตาตัวนี้ดี แต่มันน่ารักอ่ะ แต่ตัวมันเล็กไงกอดไม่เต็มแขน

เม้าเรื่องมึงหน่อยสิ จะเอนแล้วไม่ใช่เหรอได้ข่าว ไมไม่มากทมล่ะ ลองดูขำๆก็ได้ไม่เสียหาย
หรือว่ากลัวอะไรในกทม หรือถ้าไม่กลัวแล้วกลัวไร กลัวห่างบ้าน?ห่างม้า? กูพอเข้าใจแหละ แต่....มึงก็ตัดสินใจเองละกัน อนาคตมึงมึงก็เลือกเอง กูไม่ได้จะบอกว่ากทมหรือเชียงใหม่ดีกว่า ไม่ได้จะบอกด้วยว่าเรียนที่ไหนก็เหมือนกัน เพราะกูว่าเรียนแต่ละที่มันไม่เหมือนกันแหงๆอยู่แล้ว แต่ประเด็นไม่ได้อยู่ที่เรียนที่ไหนดีกว่าอย่างเดียว มันมีเรื่องอื่นที่ต้องคำนึงถึงด้วย เช่น ความพอใจอยากอยู่ที่ไหนไรเงี้ย

มีไรก็อยากถามก็ปรึกษากูได้ มึงคิดตัดสินใจเองอยู่คนเดียวมึงอาจจะคิดว่ามึงคิดดีแล้ว แต่ถ้ามึงลองอ้าปากพูดกับใครซักคนแล้วเปิดใจฟังความเห็นเค้าจริงๆ มึงอาจจะมองเห็นอะไรมากกว่าเดิม...มากกว่าที่มึงคิดอยู่คนเดียวก็ได้นะ

ไงกูก็พี่มึงแหละ,
แพร.