pear personal sphere

พลอย

ไม่ขอพูดเชิง...วิเคราะห์ตัวหนังแล้วกัน มีคนที่ทำได้ดีหลายแล้วที่เราอยากจดไว้ได้จำในต่อไปคือ...อะไรบ้างที่ติดที่ตกค้างอย่าไม่อาจลบอยู่ในหัว...

ชอบมากกกกกมุมกล้อง...ส่วนของภาพที่เลือกถ่ายในหนังเรื่องนี้ ดูแล้วให้ความรู้สึกดูภาพถ่ายที่มีเสียงประกอบ..มีการเคลื่อนไหว(ของกล้อง)esp.ที่วิทย์กะพลอยนอนคุยกันบนเตียง แล้วกล้องfocusจากขาช่วงล่างของทั้งสองบนพื้นหลังผ้าปูเตียงสีเทาเข๊มเข้ม thenกล้องค่อยๆเลื่อนขึ้นๆจนถึงใบหน้า(แต่ไม่ได้closeupนะ) มัน.....ถูกใจว่ะ

อันนี้จะพูดว่าสวยดีมั้ยนะ...ทำนองนั้น แต่ปรบมือให้การเชื่อมชายกระโปรงของแม่บ้านกับชายผ้าม่านในห้องวิทย์ ภาพชายผ้าม่านที่มีแสงแลบมัน...เย้ายวนพิลึก!

แต่ละcharacterถูกpresentออกมาได้น่าสนใจ โดยเฉพาะวิทย์และแดง(ส่วนตัวคิดว่านะ)

ตอนดูบางวาบนึกขึ้นว่าหนังเรื่องนี้เป็นกระบอกเสียง/พูดแทนความรู้สึกของผกกป่าว เขาเอาประสบการณ์ส่วนตัวมาบิดตกแต่งจนกลายเป็นหนังเรื่องนี้ป่าว...

ชอบการสื่อมุมมองเกี่ยวกับความรักของเรื่องนี้มาก รักที่คิดว่าหมดอายุ...แต่พอหายหน้ากันไปก็รตระหนักว่ามันยังมีบางสิ่งที่timeless...

สุดท้าย ขอตะโกน...เซ็งวุ้ย คุณรู้มั้ยว่าการหั่นหนังบางส่วนออกไปมันส่งผลเปลี่ยนแปลงความเข้าใจบางประเด็นในหนังของคนดูไปอย่าง...คนละเรื่องกันเลย ในโรงไม่เห็นมีฉากที่พลอยจับมือวิทย์และบอก..แบบนี้หายเหงามั้ย..ไม่หาย แต่รู้สึกดี..