pear personal sphere
to close too see.Friday, December 28, 2007
มีความรู้สึกดีดีชิ้นเล็ก ในชั่วระยะเวลาเล็กๆ กับคนตัวเล็กเกิดขึ้นเมื่อเกือบชั่วโมงที่แล้ว
เรากินข้าวจานที่เคย (ของน้องเค้าก็ยังเป็นข้าวผัดหมูคะน้า ส่วนเรา ไปยืนเอ๋ออืมอยู่หน้าร้านเขา
เป็นนานเพื่อที่จะลงเอยด้วยการสั่งกับข้าวจานเดิม ---- ขยี้แฮม)
การจากลาหลังกินข้าวครั้งนี้จะไม่ได้กันเจอกันข้ามปี เรายืนกล่าวลากันกลางโรงอาหาร (เยื้องทาง
ซ้ายเล็กน้อย) มีโอบกันแทนความคิดถึงข้างหน้าที่จะเกิดขึ้น รู้สึกอิ่มใจที่น้องเข้ามากอดเรา ณ
เวลานั้น พอต้องหันหลังให้กันจริงๆ เราก็หยิบการ์ดที่ทำไว้เมื่อคืน สอดไว้ในหนังสือที่หยิบติดมา
(เป็นข้ออ้างที่เนียนมาก เพราะน้องเค้าไม่เอะใจเลย 55) ยื่นให้พร้อมคำพูด สวัสดีปีใหม่
ตอนแรกกะจะไปวาง surprise ไว้บนกระเป๋าที่เดี๋ยวน้องเค้าจะกลับมาเอา แต่คิดว่าเราควรจะแสดง
การให้อย่างมีคุณค่าทางจิตใจกว่านั้น การให้การ์ดที่ประกอบไปด้วย eyes contact สีหน้า
น้ำเสียง บรรยากาศร่วมรอบ มันขับเน้นความจริงใจบางอย่างที่เราหวังว่าจะไปสัมผัสให้น้องรู้สึก
ทันทีที่น้องเห็นเรายื่นการ์ดมา ความปิติยินดีก็ฉายวาวทั่วทั้งใบหน้า เสียงสูงที่เต็มไปด้วยความ
แปลกใจระคนดีใจ รอยยิ้มเห็นฟัน และนัยน์ตาคลอน้ำนิดๆ นั้นส่งความดีใจกลับมาสู่ตัวเจ้าของ
การ์ดเองอย่างไม่คาดคิด
เราจบการจากลาโดยมีความสุขใจอ้อยอิ่งอีกยาวนาน
ps : ระหว่างข้าว น้องเฟินบอกว่าที่จริงเป็นคนเรียบร้อย เราก็ด้วยความที่ไม่สนุกกับการ fall into
the pattern เลยคิดๆ ดู พบว่าแท้จริงแล้วน้องเค้าเรียบร้อย (ซึ่งเรารู้ว่าเกือบร้อยทั้งร้อยไม่มีใคร
คิดว่าผู้หญิงคนนี้เรียบร้อย แต่เราพอจะเห็นความเรียบร้อยบางอย่างในตัวน้องเค้า การเรียบร้อย
มันไม่ได้มีแต่เป็นผ้าพับไว้อย่างเดียว ความเรียบร้อย has a thousand shapes [ขอยืมคำพูด Lily
ใน To the Lighthouse มาใช้นะ]) เรามองออกไปทางสิบนาฬิกาแล้วเปรยว่า อืม น้อง***เรียบ
ร้อยจริงๆ ด้วย สีหน้าน้องเฟินแปลกใจ งงเป็นไก่ตาแตก คงไม่เคยมีใครบอกว่าเค้าเรียบร้อยมาก่อน
แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะ ไม่ใช่เรียบร้อยทั้งหมด แต่ "มีความเรียบร้อยเป็นพื้นฐาน" น้องเค้าก็งง
อีกแหละ
เรากินข้าวจานที่เคย (ของน้องเค้าก็ยังเป็นข้าวผัดหมูคะน้า ส่วนเรา ไปยืนเอ๋ออืมอยู่หน้าร้านเขา
เป็นนานเพื่อที่จะลงเอยด้วยการสั่งกับข้าวจานเดิม ---- ขยี้แฮม)
การจากลาหลังกินข้าวครั้งนี้จะไม่ได้กันเจอกันข้ามปี เรายืนกล่าวลากันกลางโรงอาหาร (เยื้องทาง
ซ้ายเล็กน้อย) มีโอบกันแทนความคิดถึงข้างหน้าที่จะเกิดขึ้น รู้สึกอิ่มใจที่น้องเข้ามากอดเรา ณ
เวลานั้น พอต้องหันหลังให้กันจริงๆ เราก็หยิบการ์ดที่ทำไว้เมื่อคืน สอดไว้ในหนังสือที่หยิบติดมา
(เป็นข้ออ้างที่เนียนมาก เพราะน้องเค้าไม่เอะใจเลย 55) ยื่นให้พร้อมคำพูด สวัสดีปีใหม่
ตอนแรกกะจะไปวาง surprise ไว้บนกระเป๋าที่เดี๋ยวน้องเค้าจะกลับมาเอา แต่คิดว่าเราควรจะแสดง
การให้อย่างมีคุณค่าทางจิตใจกว่านั้น การให้การ์ดที่ประกอบไปด้วย eyes contact สีหน้า
น้ำเสียง บรรยากาศร่วมรอบ มันขับเน้นความจริงใจบางอย่างที่เราหวังว่าจะไปสัมผัสให้น้องรู้สึก
ทันทีที่น้องเห็นเรายื่นการ์ดมา ความปิติยินดีก็ฉายวาวทั่วทั้งใบหน้า เสียงสูงที่เต็มไปด้วยความ
แปลกใจระคนดีใจ รอยยิ้มเห็นฟัน และนัยน์ตาคลอน้ำนิดๆ นั้นส่งความดีใจกลับมาสู่ตัวเจ้าของ
การ์ดเองอย่างไม่คาดคิด
เราจบการจากลาโดยมีความสุขใจอ้อยอิ่งอีกยาวนาน
ps : ระหว่างข้าว น้องเฟินบอกว่าที่จริงเป็นคนเรียบร้อย เราก็ด้วยความที่ไม่สนุกกับการ fall into
the pattern เลยคิดๆ ดู พบว่าแท้จริงแล้วน้องเค้าเรียบร้อย (ซึ่งเรารู้ว่าเกือบร้อยทั้งร้อยไม่มีใคร
คิดว่าผู้หญิงคนนี้เรียบร้อย แต่เราพอจะเห็นความเรียบร้อยบางอย่างในตัวน้องเค้า การเรียบร้อย
มันไม่ได้มีแต่เป็นผ้าพับไว้อย่างเดียว ความเรียบร้อย has a thousand shapes [ขอยืมคำพูด Lily
ใน To the Lighthouse มาใช้นะ]) เรามองออกไปทางสิบนาฬิกาแล้วเปรยว่า อืม น้อง***เรียบ
ร้อยจริงๆ ด้วย สีหน้าน้องเฟินแปลกใจ งงเป็นไก่ตาแตก คงไม่เคยมีใครบอกว่าเค้าเรียบร้อยมาก่อน
แต่เรารู้สึกอย่างนั้นจริงๆ นะ ไม่ใช่เรียบร้อยทั้งหมด แต่ "มีความเรียบร้อยเป็นพื้นฐาน" น้องเค้าก็งง
อีกแหละ
posted by however # 10:22 PM 
Archives
November 2005 December 2005 January 2006 February 2006 May 2006 June 2006 July 2006 August 2006 October 2006 November 2006 December 2006 January 2007 April 2007 May 2007 June 2007 July 2007 August 2007 September 2007 October 2007 November 2007 December 2007 January 2008 February 2008 January 2009 March 2009 April 2009 July 2009 August 2009
