ไอเดียที่ยังไม่ได้กลั่นกรองวันนี้
+ เส้นคั่นระหว่างการมีภูมิต้านทานและอาการด้านชาอยู่ตรงไหน...คือนึกถึงหนังสือพิมพ์ที่มีข่าวเลวร้ายเสื่อมโทรมมากมายไม่เว้นแต่ละวัน แล้วเราดู อ่าน หนังสือพิมพ์เหล่านี้มาไม่รู้เท่าไหร่แล้ว และหากวันหนึ่งเราต้องเผชิญเหตุการณ์เลวร้ายเหมือนที่เหยื่อในหนังสือพิมพ์ประสบมาแล้ว เราจะทำอย่างไร อีกกรณีหนึ่ง หากเราไม่ได้ประสบเหตุการณ์นั้นเอง แต่เรา 'รู้เห็น' เหตุการณ์เหล่านั้น เราจะทำอะไร สองตัวอย่างนี้เลยทำให้มานึกว่าหนังสือพิมพ์ทำให้เรามีภูมิต้านทานและมีสติมากขึ้นเมื่อเราต้องเจอกับตัวเองและขณะเดียวกันพอเราซึมซับรูปแบบอันตรายที่เกิดในสังคมจากหนังสือพิพม์มากเข้าจนเราไม่รู้สึก significant กับแต่ละเหตุการณ์แล้ว เรามองเป็นแค่เรื่องราวเล็กน้อยที่พอวันรุ่งขึ้นมันก็ 'ไม่มีอะไร' แล้ว พอถึงเวลาที่เราตกเป็นบุคคลที่สามในเหตุการณ์เลวร้ายสักอย่างหนึ่งจริงๆ เราจะมองเหตุการณ์นั้นอย่างด้านชารึเปล่า
อันที่จริง จะโทษหนังสือพิมพ์แบบนั้นก็อาจไม่ยุติธรรมนัก แต่...ก็น่าลองคิดดู
+ อ่าน post-feminism ฉบับแปลมีจุดหนึ่งอยากเก็บไว้ในนี้ซักหน่อย
...ความรู้หลากหลายสาขาวิชา เช่น ประวัติศาสตร์ ภูมิศาสตร์ วิทยาศาสตร์วัฒนธรรม การท่องเที่ยว การสำรวจ และสงครามการพิชิต ได้ช่วยให้โลกตะวันตกผลิตความหมายทางวัฒนธรรมซึ่งอ้างเป็นความรู้ที่ถูกต้องและละเอียดเกี่ยวกับความเป็นตะวันออก แม้จะเป็นแค่เรื่องแต่ง แต่รูปแบบของความรู้เหล่านี้เกี่ยวกับตะวันออกในที่สุดถูกมองว่าเป็น 'ธรรมชาติ' จนกระทั่งแรงจูงใจทางการเมืองดั้งเดิมซึ่งสร้างมันขึ้นกลายเป็นสิ่งที่มองไม่เห็นอีกต่อไป
ทีนี้ส่วนตัวแล้ว เรายังมีคำถามคือที่บอกว่าการอ้างความเป็นตะวันออกของตะวันตกเป็นเรื่องแต่ง...พิจารณาจากหลักฐานอะไร??