pear personal sphere

เอ จู่จู่ก็ระแวงตัวเองขึ้นมาว่า
'นี่มันส่วนตัวไปรึเปล่า'
ระแวงว่าจะมีสิ่งมีชีวิตที่อ่านภาษารู้เรื่องแหวกเข้ามาในอาณาจักรของเรา
ถึงตอนนั้นตูจะทำไงดีหว่า
นึกออกมั้ย เวลาที่เราเป็นส่วนตัวจริงๆ ตัวตนเราจริงๆ ก็จะโผล่ออกมาตามธรรมชาติของมัน
(ถามตัวเอง) แล้วจะเป็นอะไรเหรอถ้าจะมีใครรับรู้ตัวตนเรา
อืมม ม มมม ที่คิดตอนนี้นะ ไอเป็นอะไรขนาดนั้นมันก็ไม่หรอก
จะว่าไป ไม่มีคนใดเปิดตัวตนอย่างแท้จริงหรอก ไม่มี เว้นแต่จะ insane/ lost of mind หรือเป็นเด็ก(เฉพาะกรณี)ไปแล้ว
ตัวตนที่แท้จริงมันมีหลายระดับนะ อย่างข้างบนนี่หมายถึงจริงสูงสุด
ที่จริงน้อยลงมา นี่แหละที่พะวง เพราะมันซุกซ่อนอยู่แถวนี้หลายอยู่
มันไม่ได้เป็นอะไรถ้าใครจะรู้
แต่เราหวงหนะ
หวงความเป็นส่วนตัว
หวงและไม่อยากให้ใคร(รู้)ไปง่ายๆ ถ้าหากไม่เต็มใจ ถ้าหากเป็นใครที่เรายังไม่วางใจ
irony (ถึงจะหูชากับคำนี้ก็ต้องใช้) ตรงที่ของส่วนตัวกลับผูกพึ่งอยู่กับของส่วนรวม
ตัวอักษรส่วนตัวกลับบันทึกอยู่ในแฟ้มสาธารณะ
ซะงั้น.